Sezon narciarski za nami. Nie mamy co narzekać - zima trzymała długo i warunki były bardzo dobre - wszędzie- nawet na Kasprowym, który wymaga 2 metrowej pokrywy śnieżnej. Myślę, że jeszcze teraz są niezgorsze warunki do poszusowania.
Spróbujmy podsumować nasz sezon:
2 fajne wyjazdy w polskie góry : Sylwestrowy w Zębie oraz lutowy w Gliczarowie Górnym, a na deserek - wyjazd w najwyższe góry europy - w Alpy, w te najwyższe z najwyższych, do doliny Aosty.
Ten wyjazd był trochę inny niż te w u biegłych latach. Tym razem postawiliśmy na komfort pobytu; zamiast 6 osobowych apartamentów z aneksem kuchennym, gdzie musieliśmy sobie przygotowywać posiłki - mieliśmy 2-osobowe pokoje hotelowe i dwa solidne posiłki: śniadanie i obiadokolację. ZERO gotowania, ZERO sprzątania. Po prostu WYPOCZYNEK. Do tego do dyspozycji autokar, który dowoził nas codziennie na inne stoki, dzięki czemu mieliśmy okazję „dopisać do listy zaliczonych ośrodków narciarskich” pięć nowych (zwykle podczas sześcio dniowych wyjazdów – zwiedzaliśmy do bólu jeden ośrodek narciarski – każdą traskę, każdą kolejkę).
Tym razem zwiedziliśmy ośrodki: Pila, La Thiule, Cervinia, Monte Rosa i Courmayer.
Zwykle gdy wyjeżdżaliśmy w Alpy, lub Dolomity w Polsce była już wiosna. Teraz było inaczej - na wiosnę trzymała jeszcze mocno zima- więc trochę zmniejszyło to atrakcję - przedłużenie sobie sezonu.
Pogodę na wyjeździe mieliśmy bardzo różną. Począwszy od mgły gęstej jak mleko, przez piękne słońce, a na zakończenie gęste opady śniegu. Opad był tak duży, że ratraki nie nadążały z ubijaniem śniegu więc na trasach czuliśmy się tak jakbyśmy byli poza trasą - świeży śnieg do kolan. Mieliśmy okazję potrenować technikę jazdy w puchu.
A cośmy widzieli i przeżyli galeria ta Wam opowie... 